Potencjał podmiejskich wsi. Kierunek: powiat siedlecki i miński

Mieszkający w malowniczej miejscowości pod Siedlcami mój frend Łukasz późną jesienią zaprosił mnie na rajd po okolicznych wsiach tłumacząc krótko: jest potencjał. Długo nie czekał na akceptację, bowiem dzień później już się stawiłem przed jego progiem. W planach był objazd wszystkiego co niezurbanizowane, nie przekraczające kilku tysięcy mieszkańców, no i w promieniu max kilkudziesięciu kilometrów. Wszystko zapowiadało się nader atrakcyjnie, zwłaszcza że mieliśmy się poruszać nie byle czym :)
Pora więc startować. Siadamy do najlepszego pod słońcem wozu na piekielnie dziurawe dukty i gruntowe błota!

Czy nie miałem racji? Niva w terenie nie ma ograniczeń, więc pruliśmy po dołach ile wlezie. Ach!

Już za moment pojawił się pierwszy Polonez.

Nie czekając, zjechaliśmy z nawierzchni zwanej asfaltem. Gdzieś daleko wgłąb dogorywa Maluch...

A krajobraz kipi polskością. Zdjęcie wyszło tak wyraźnie, że musiałem zamazać twarz. Nikt by chyba nie chciał zostać sławny ze szpiegowskiego ujęcia na ciągniku.

WIUU i Fiat już poza stolicą.

Przecinamy trasę na Warszawę i kierujemy się w stronę Węgrowa.

Jadąc w tamtą stronę można spotkać wsie, które obejmują zaledwie kilka domów i połacie pól. Do jednej z takich, zwanej Tymianka, przyjechał odpocząć warszawski Elegancik.

Warszawski Elegancik? Normalnie jak garniturek w czarnym Merolu.

A tymczasem na wspomnianej trasie na Węgrów częściej lewym niż prawym. W tym miksie znajdziecie wiele podobnych obrazków.

Dojechalimy do Mokobód, miasteczka ostatnio rozsławionego za przyczyną zaginięcia dwóch chłopców w Sylwestra. Posiada ono swego rodzaju "śródmieście", ze sklepem, kościołem, artykułami gospodarstwa domowego i dodać przystanek pełen kwiatu młodzieży. Tam też przyjeżdża wybitnie polepiony Maluch, z artystycznie wyrzeźbionymi progami. Cytując właściciela: "On do wiosny, potem wywalam. Nie mam sentymentu".

Dziwny jest fakt, że co minutę miejscowość przecinał ciągnik z podpiętym wozem. Momentami było zabawnie, 3 Ursusy na skrzyżowaniu.

A i ktoś inny ruszył cacko z garażu.

Czarny Czarny Sedes.

Co tu mogło być?

W mieście, pod miastem, na zadupiu - bez zmian. To nie mógł być przypadek.

Przed wsią Kopcie znajduje się cmentarz odwiedzany przez starszą Panią użytkującą Poloneza Caro w full wypasie, dodatkowo dorzuciwszy blendę i owiewki. Biedy nie dostrzegam.

Zaś na sąsiedniej nekropolii zawitał podtyrany Maluch, zmęczony wożeniem kilogramododatniej właścicielki.

EKHEM.

Okrężną drogą dotarliśmy do znienawidzonego przez mińszczan Kałuszyna (skąd ten konflikt - nie pytajcie).

Podobno sprowadził go młody gniewny z Warsiawki, ale ile w tym prawdy...

To Ci WTEm! Tranzit-Doka.

Wracają do łask u gazowników.

I rozkręcających miniprzedsiębiorstwa.

To już Mrozy pod Mińskiem, gdzie polskość również kwitnie jak glony na kostce.

Gmina Mrozy. Tylne ewidentnie zimówki.

Wracając do punktu wyjścia - stacja Sosnowe.

A na niej zlot zabytkowych rowerów, w tym oryginalny Traper! Genialny w swej prostocie.

Łada bez zająknięcia pokonała 100 kilometrów ciężkiej drogi, obdarzając całą wyprawę niezwykłym klimatem. I wcale nie zmarzliśmy!
Powtórzymy to nie raz. Następny ma być Stoczek Łukowski i tamtejsze podwaliny. Może już niedługo :)

Miejsce: Powiat siedlecki i miński, Województwo Mazowieckie
Zdjęcia: Michał Bakuła