Dawno nie zasiadałem do tworzenia nowego wpisu. Za długo.
Minęło półtora roku działalności wyłącznie facebookowej. Mieliście rację. To nie to samo. Nawet nie powiem dlaczego. Tak już jest.
Zacytuję komentarz jednego z czytelników pod ostatnim, zawieszeniowym postem. "Blog ma duszę". Tak, ma. Tutaj czuję się nieograniczony, mogę Wam pokazać znacznie więcej niż w jednym marnym poście.
Dlatego wracam. Wiem, że na to czekaliście. Naprawdę nie sądziłem, że Pobliska Ulica jest tak chętnie czytanym blogiem. Nie będę ukrywał, mi też brakowało działalności w blogosferze.
Dziękuję Wam za cierpliwość. Opłaci się. Do pokazania jest... Cóż, ogrom materiałów. Dziesiątki miejsc, setki zdjęć. Półtora roku. Ja Cię. Gdzie ja nie byłem. Stopniowo dowiecie się, co gdzie jeździ. Bo o to przecież chodzi. Idea się nie zmienia.
I na tym się skupimy. Na rozległych wpisach, każdy z innego miejsca na mapie Polski. Głównie wschodniej. Ale nie tylko. Cel pozostał ten sam - wyłapać najciekawsze samochody. Najmilej widziane te od pierwszych właścicieli, łapiące się na klasyki, w różnym stanie zachowania. Wszędzie będą wyjątki. Muszą sobie tylko zasłużyć.
Zaczynajmy zatem! Od czego?
Pilotażowy wpis po przerwie poświęcimy Kozienicom. Byłem tam z moim przyjacielem Piotrkiem w styczniu tego roku. Oj, ile było jeszcze śniegu. A plucha że szok. Zaczęły się roztopy, ale nie na dobre. Niewiele brakło, a bym z górki na chodniku w centrum miasta pojechał jak na jabłuszku, Tyle, że bez jabłuszka.
Kozienice mają 18 tysiące mieszkańców. Bardzo typowy wynik niewielkiego miasteczka powiatowego. Rozmiar wręcz idealny do spenetrowania w jeden dzień. Udało się to. Pomogło idealne rozlokowanie blokowisk - tuż obok głównej ulicy, bez niepotrzebnego rozstrzału po granicach miasta. W ten sposób od osiedla do osiedla obskoczyliśmy wszystko. Nie wiem, jak będzie z Dęblinem. Trzy bloki tu, pięć następnych 3 kilometry za torami, więcej nie ma. Tylko rowery. Czekamy na wiosnę.
Cóż, mniejsza. Dzięki sprawnej eksploracji obłowiliśmy się konkretnie. Dużo aut na czarnych blachach i innych ciekawostek. Zobaczcie zresztą sami.
Już w drodze robiło się ciekawie. Aż aparat zaniemógł. Tablica RAL, ale kodu lakieru nie znam.
Minęło półtora roku działalności wyłącznie facebookowej. Mieliście rację. To nie to samo. Nawet nie powiem dlaczego. Tak już jest.
Zacytuję komentarz jednego z czytelników pod ostatnim, zawieszeniowym postem. "Blog ma duszę". Tak, ma. Tutaj czuję się nieograniczony, mogę Wam pokazać znacznie więcej niż w jednym marnym poście.
Dlatego wracam. Wiem, że na to czekaliście. Naprawdę nie sądziłem, że Pobliska Ulica jest tak chętnie czytanym blogiem. Nie będę ukrywał, mi też brakowało działalności w blogosferze.
Dziękuję Wam za cierpliwość. Opłaci się. Do pokazania jest... Cóż, ogrom materiałów. Dziesiątki miejsc, setki zdjęć. Półtora roku. Ja Cię. Gdzie ja nie byłem. Stopniowo dowiecie się, co gdzie jeździ. Bo o to przecież chodzi. Idea się nie zmienia.
I na tym się skupimy. Na rozległych wpisach, każdy z innego miejsca na mapie Polski. Głównie wschodniej. Ale nie tylko. Cel pozostał ten sam - wyłapać najciekawsze samochody. Najmilej widziane te od pierwszych właścicieli, łapiące się na klasyki, w różnym stanie zachowania. Wszędzie będą wyjątki. Muszą sobie tylko zasłużyć.
Zaczynajmy zatem! Od czego?
Pilotażowy wpis po przerwie poświęcimy Kozienicom. Byłem tam z moim przyjacielem Piotrkiem w styczniu tego roku. Oj, ile było jeszcze śniegu. A plucha że szok. Zaczęły się roztopy, ale nie na dobre. Niewiele brakło, a bym z górki na chodniku w centrum miasta pojechał jak na jabłuszku, Tyle, że bez jabłuszka.
Kozienice mają 18 tysiące mieszkańców. Bardzo typowy wynik niewielkiego miasteczka powiatowego. Rozmiar wręcz idealny do spenetrowania w jeden dzień. Udało się to. Pomogło idealne rozlokowanie blokowisk - tuż obok głównej ulicy, bez niepotrzebnego rozstrzału po granicach miasta. W ten sposób od osiedla do osiedla obskoczyliśmy wszystko. Nie wiem, jak będzie z Dęblinem. Trzy bloki tu, pięć następnych 3 kilometry za torami, więcej nie ma. Tylko rowery. Czekamy na wiosnę.
Cóż, mniejsza. Dzięki sprawnej eksploracji obłowiliśmy się konkretnie. Dużo aut na czarnych blachach i innych ciekawostek. Zobaczcie zresztą sami.
Już w drodze robiło się ciekawie. Aż aparat zaniemógł. Tablica RAL, ale kodu lakieru nie znam.
Trzynaście miejsc po lewo Kombi, od nowości w jednych rękach. WTL to Kozienice po włączeniu miasta do nowo utworzonego województwa mazowieckiego.
Wylądowaliśmy. Tego mi było trzeba. Obiecuję w miarę regularne wpisy, chociaż nie będą zbyt częste. Ale jak już, to podobnej objętości. Niebawem kolejne Pobliskie Miejsca. Do zobaczenia :)
Miejsce: Kozienice i Warka, woj. mazowieckie.
Autor: Michał Bakuła.
21.01.2017